Geniet in onze themakamers

U wordt omringd door prachtige natuur

Alles over de omgeving

De Vrolijcke Bosmuis

Heel lang geleden toen de grens tussen Nederland en België nog bewaakt werd door douaniers (commies werd hier gezegd) en er een heuse slagboom stond, sprongen er duizenden bosmuizen rond.

Dit gebied was indertijd een groot landgoed in bezit van Barones Van Bramensteijn. Ze bezat voor die tijd enorm veel florijnen en grond. Ze had alles wat haar hartje begeerde: een enorm kasteel, boomgaarden en wel 52 koetsen! Ze had alleen één groot probleem: een verschrikkelijke hekel aan muizen! En in het bijzonder bosmuizen… Ze liet uit alle uithoeken van het land uilen aanrukken die werden uitgezet in de bossen op het landgoed om alle bosmuizen te vangen. Het aantal bosmuizen verminderde drastisch, maar lang niet snel genoeg voor de Barones! Toen ze na een jaar en twee maanden nog een bosmuis straalbezopen in haar glas wijn vond, kocht ze in groten getale katten, haviken en ieder beest of vogel wat maar bosmuizen lustte! Het werd een ware obsessie! De jagers op het landgoed mochten enkel nog maar op bosmuizen jagen en ze kocht ook nog eens tweehonderd teckels, die de muizen uit moesten graven.

Ze had er ondertussen haar hele vermogen aan uitgegeven, en na 7 lange jaren van bosmuizen vangen was haar hele fortuin gespendeerd aan de jacht op deze beestjes! Ze moest de jacht staken, haar koetsen en kasteel verkopen en ze moest verhuizen naar het oude "jachthuis" op het landgoed. De meeste bosmuizen waren hier allang vóór de Barones gaan wonen omdat dit zo langzamerhand de enige veilige plaats op het landgoed was. Dit kwam vooral door de vele jachthonden die de boswachters hier hadden en geen enkel roofdier het ook maar in het hoofd durfde te halen om er zelfs maar overheen te vliegen.

Het ging dus snel bergafwaarts met de Barones en haar laatste spulletjes. Ze sloot ten einde raad nog een lening van 1000 florijnen af bij Baron De Quartier, die in ruil daarvoor levenslang mocht jagen op het landgoed en er zelfs een eigen kamer kreeg. Wat had ze daar spijt van! Baron De Quartier zat (als hij niet aan het jagen was) chronisch aan champagne te lurken en luidruchtig fazanten en kippenpoten te verorberen. Tot overmaat van ramp had hij met zijn scheikundige experimenten, die hij meestal op zijn kamer uitvoerde, meerdere malen het halve jachthuis onder de rook gezet en met een luide knal op een koude decembernacht had hij het zelfs gepresteerd om het jachthuis in één keer te ontdoen van alle ramen!

Barones Van Bramensteijn was een zenuwinzinking nabij. De sjieke meubels die ze nog overhad werden aangevreten, haar parelsnoer vond ze terug in 12 stukken. Toen ze erachter kwam dat er een bosmuis in de poot van haar bed woonde is ze gillend het bos in gerend en heeft niemand haar nog ooit terug gezien. De boswachters wisten eigenlijk zeker dat ze door het "grote wilde zwijn" wat hier op de Witrijt leefde opgevreten was. Vandaar dat het "oude jachthuis" in de volksmond al snel de "De Vrolijcke Bosmuis" werd genoemd. Dit is tot op heden zo gebleven...... We hopen dat u het hier erg naar uw zin heeft en er heel veel plezier, vertier en rust zult beleven.

Bezoek ons

De Vrolijcke Bosmuis
Witrijt 24
5571 XH Bergeijk